Δελτίo Τύπου: 14η Διεθνής Έκθεση Αρχιτεκτονικής – Ελληνική Συμμετοχή / ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ

14η Διεθνής Έκθεση Αρχιτεκτονικής – La Biennale di Venezia – Fundamentals - Absorbing Modernity 1914-2014
Επιμελητής: Rem Koolhaas

Ελληνική Συμμετοχή:

Tourism Landscapes: Remaking Greece

Βενετία, 07 Ιουνίου – 23 Νοεμβρίου 2014
Εθνικός Επίτροπος - Επιμελητής: Γιάννης Αίσωπος

---

Η Ελλάδα συμμετέχει για 10η φορά στη Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής – La Biennale di Venezia. Η Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας είναι η σημαντικότερη έκθεση αρχιτεκτονικής διεθνώς και συγκεντρώνει περισσότερους από 200.000 επισκέπτες στους 6 μήνες που λειτουργεί.

1960 Ξενία Ακροναυπλίας | Ιωάννης Τριανταφυλλίδης
Πηγή: Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη

Η Ελληνική συμμετοχή στην 14η Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας 2014 με Εθνικό Επίτροπο τον Γιάννη Αίσωπο, αρχιτέκτονα, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πατρών, έχει τίτλο Tourism Landscapes: Remaking Greece. Πραγματεύεται το ρόλο του τουρισμού ως εργαλείου διαρκούς εκμοντερνισμού της χώρας μέσω της κατασκευής δομημένων τοπίων τουρισμού –ξενοδοχεία και θέρετρα, οργανωμένες ακτές, αρχαιολογικοί χώροι, αρχαιολογικά μουσεία, διαμορφώσεις δημοσίων χώρων και τοπία υποδομών– αλλά και τη συνακόλουθη συνεχή (ανα)διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότητας. Η ελληνική Ιστορία και το ελληνικό τοπίο συγκρότησαν από κοινού τον μύθο της σύγχρονης Ελλάδας. Το κλασικό παρελθόν της χώρας και η ιστορική και πολιτισμική συνέχεια διαμέσου του αναλλοίωτου του τοπίου καθόρισαν την ταυτότητα του νεότερου ελληνικού κράτους. Τα ίδια αυτά στοιχεία –Ιστορία και τοπίο– αποτέλεσαν την βάση για την είσοδο της Ελλάδας σε έναν νέο τομέα οικονομικής δραστηριότητας που ξεκίνησε στην μεταπολεμική περίοδο εκμοντερνισμού της χώρας: τον τουρισμό, μια παγκόσμια βιομηχανία στην οποία η Ελλάδα έμελε να παίξει σημαντικό ρόλο, σε παγκόσμια κλίμακα. Ο τουρισμός είναι μια κατεξοχήν εξωστρεφής δραστηριότητα που προϋποθέτει συνεχή επικοινωνία με το «άλλο», επαφή με το νέο και προσαρμογή σε αυτό και συνεχή (ανα)διαμόρφωση ταυτότητας. Με αρχιτεκτονικούς όρους, μια διαρκή ανακατασκευή του δομημένου τοπίου.

1962 Ξενία Σπετσών | Φίλιππος Βώκος
Πηγή: Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη

Ήδη από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, τοπία που συνδύαζαν την εξαιρετική φυσική ομορφιά με την Ιστορία και την αναψυχή επιλέχτηκαν για την κατασκευή παραθαλάσσιων ξενοδοχείων, θέρετρων και οργανωμένων ακτών που θα προσέφεραν τις απαραίτητες υποδομές για την επερχόμενη μαζική εισροή τουριστών. Η αρχιτεκτονική αυτή δεν υποτάσσεται στις προϋπάρχουσες πολιτισμικές και μορφικές δεσμεύσεις του παραδοσιακού αλλά υιοθετεί τη μοντέρνα αρχιτεκτονική γλώσσα. Αναζητεί την κρυμμένη ευφυΐα του φυσικού ή κατασκευασμένου τοπίου που υποδέχεται τα κτίρια με στόχο μια νέα χωρική και νοητική εμπειρία. Πρόκειται για ένα νέο ελληνικό αρχιτεκτονικό ιδίωμα που εγκαθιδρύει τη συνέχεια μέσω του χώρου και της εμπειρίας του, παρά μέσω της μορφής και του διακόσμου. Μια πρωτότυπη αφομοίωση της νεωτερικότητας και του μοντέρνου τρόπου διαβίωσης είχε ήδη συντελεστεί

Τοπίο | Φωτογραφία: Γιώργης Γερόλυμπος

Τοπίο | Φωτογραφία: Πάνος Κοκκινιάς

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η διεθνής ανάπτυξη του τομέα της προστασίας κτιρίων και συνόλων και ο ερχομός της μετανεωτερικότητας οδήγησαν στην επιβολή μορφολογικών κανόνων που περιόρισαν την σχεδιαστική ελευθερία. Η αφομοίωση της νέας συνθήκης επέτρεψε και οδήγησε στην, σε μεγάλο βαθμό, εικονογραφική αναδιατύπωση του τοπικού και του παραδοσιακού ως «νεο-παραδοσιακό» ή «νεο-ελληνικό» ενδυναμώνοντας την τοπικιστική ταυτότητα. Στη διάρκεια της πρόσφατης δεκαετίας της ευημερίας, πολλαπλά στοιχεία του διεθνούς (μινιμαλιστικού) lifestyle και της κουλτούρας της ευεξίας ενσωματώθηκαν στο σχεδιασμό του εσωτερικού, του οπoίου ο ρόλος κατέστη κυρίαρχος, επισκιάζοντας το εξωτερικό του κτιρίου.

Τώρα πια, στην εποχή της κρίσης, η φαντασμαγορία ξεθωριάζει δίνοντας τη θέση της σε μια πιο «νηφάλια» και «πρωταρχική» διαβίωση βασισμένη συχνά στις αναζητήσεις της αειφορίας και του περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Τα κατασκευασμένα τοπία του τουρισμού αποτελούν μια συνεχή διαπραγμάτευση ανάμεσα στο τοπικό και το παγκόσμιο, μια καταγραφή της κυρίαρχης αντίληψης για την εκάστοτε διαμορφούμενη ταυτότητά μας στα πλαίσια μιας ολοένα πιο παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας.

.....συνεχίζεται....http://www.sadas-pea.gr/delti-tipou-14i-diethnis-ekthesi-architektonikis-elliniki-simmetochi/