Ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου, με την κατεδάφιση ισογείων κτηρίων.

Η απομάκρυνση των δύο ισογείων Δημοτικών κτηρίων  όπου στεγάζονταν οι δημόσιες τουαλέτες και το διπλανό του κτήριο από το δήμο Ναυπακτίας στο χώρο του Ασκληπιείου, στη θέση «Τσοκάρι», με στόχο την ανάδειξη του σημαντικού αρχαιολογικού χώρου είναι γεγονός!

Οι παρεμβάσεις αυτές εντάσσονται στην αναβάθμιση του ανατολικού τμήματος της πόλης που μέσω της αστικής ανάπλασης, η ολοκλήρωση της οποίας, στοχεύει, μεταξύ των άλλων, στην ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου και γενικότερα της περιοχής . Σημειώνεται πως τη σχετική απόφαση κατεδάφισης είχε λάβει ομόφωνα τον Ιανουάριο το Δημοτικό Συμβούλιο και στο πλαίσιο της συζήτησης που είχε αναπτυχθεί, είχε γίνει λόγος για «αισθητική παρέμβαση προς όφελος της πόλης».

Ως αρχιτέκτονες και κάτοικοι της πόλης της Ναυπάκτου, είμαστε ικανοποιημένοι να βλέπουμε να πραγματοποιούνται έργα που :

συμβάλλουν στη βελτίωση του (ιστορικού ή μη) δομημένου περιβάλλοντος της πόλης μας.

Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Ναυπακτίας έχει αποδείξει έμπρακτα την ανησυχία του για τον προσδιορισμό-οριοθέτηση, ανάδειξη και αξιοποίηση του ιστορικού μας  κέντρου, χαιρετίζει και επικροτεί τις προσπάθειες που σκοπό έχουν :

 1) την ανάδειξη και την διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς .

 2) την διασφάλιση και ορθή διαχείριση του Δημοσίου χώρου.

Oι φωτογραφίες προέρχονται από :

Πηγή: http://www.lepantomag.gr/,    Πηγή: http://www.nafpaktianews.gr/

Υπόμνημα Σχεδίου της Ναυπάκτου (1687-1689), του Χρήστου I. Σιαμαντά, δικηγόρου – ιστορικού ερευνητή

 ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΕΣΤΗ ΧΡΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

  

Πηγή κειμένου : http://www.lepantomag.gr/apopseis/

 

Το σχέδιο αυτό της Ναυπάκτου προέρχεται από ημερολόγιο ανωνύμου Βενετού (με σχέδια και άλλων ελληνικών πόλεων) που απόκειται στη βιβλιοθήκη του ιδρύματος Querini Stampalia στη Βενετία και αφορά την εκστρατεία του Βενετού Francesco Morosini στον ελλαδικό χώρο το 1684-1687. Το χειρόγραφο έχει συνταχθεί στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 10ου/1687 έως και τον 4ο/1689- Το ημερολόγιο έχει περιληφθεί και πραγματεύεται το Βιβλίο «Με την Αρμάδα στο Μοριά 1684-1687» έκδοση Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών, Ε.Ι.Ε. Το σχέδιο της Ναυπάκτου δημοσιεύθηκε στο παρελθόν στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της Ναυπάκτου.

Αν και σχεδιασμένη η καστροπόλη με λάθη, εν τούτοις αντλούμε χρήσιμες πληροφορίες για τον οικισμένο χώρο και τα κτήριά της, όπως περίπου μπορεί να ήταν, κατά την κατάληψη της το 1687 από τους Βενετούς, μετά την εγκατάλειψή της από τους Τούρκους.

Ας ψηλαφίσουμε όμως το σχέδιο:

Ο οικισμός είναι πυκνοδομημένος, εκτεινόμενος σε όλα τα διαζώματα του κάστρου.

Κάτω αριστερά διακρίνεται η σημείωση “Porta di terra ferra”, δηλαδή η σιδηρόπορτα, στην σημερινή δυτική είσοδο της πόλης ,στην περιοχή των Μποτσαρέικων, φθάνοντας η θάλασσα μέχρι εκεί. Επάνω ψηλά στην ακρόπολη του κάστρου (δίπλα στον τετράγωνο πύργο) γράφεται η λέξη “Retinata”, εννοώντας την πίσω πλευρά του φρουρίου.

Στο κέντρο φαίνεται το λιμάνι με τον «μώλο» του. Στην βόρεια πλευρά του εντοπίζεται ένα αψιδοειδές οικοδόμημα. Υποθέτω ότι ήταν είσοδος στον θαλάσσιο χώρο του. Αριστερά του, το κτίριο με τις καμάρες, πιθανόν να ήταν λουτρά.

Στα δεξιά του σχεδίου η συστάδα των σπιτιών με το τζαμί ,εκτός των τειχών, όπου σημειώνεται η λέξη «Borgo», χωριό. (θα μπορούσε να γίνει σύγχυση με το Κεφαλόβρυσο-Καινούργιο Χωριό, αν δεν υπήρχε στην εικόνα το τζαμί, το μοναδικό έξω από τα τείχη και πλησίον της ανατολικής πύλης (Μεγάλη Πύλη ή πύλη των Σαλώνων). Το σημείο αυτό αντιστοιχεί με την σημερινή περιοχή της πλατείας Παπαχαραλάμπους, αναφερόμενη στο σύγγραμμα του Σαλβατώρ του 1874, ως «Χασασπειά» (Σφαγεία).

Ερχόμαστε τώρα στα τζαμιά της πόλης, που εικονίζονται στο σχέδιό της με τους μιναρέδες τους:

Πρώτο αριστερά, στο κάτω διάζωμα, στον χώρο των Μποτσαρέικων, το τζαμί του τρομερού αρχιπειρατή της Ναυπάκτου Ντουράκ Μπέη, όπου και το σαράϊ του. Ανατολικά και δίπλα στο λιμάνι το Φετιχιέ τζαμί, που σώζεται μέχρι σήμερα, κτισμένο στα 1499, με την κατάληψη της Ναυπάκτου από τους Τούρκους. Ανατολικότερα του λιμανιού, επίσης στο κάτω διάζωμα, το Μπουγιούκ Καπί τζαμί (δηλαδή το τζαμί της Μεγάλης Πόρτας (των Σαλώνων) που ταυτίζεται με την μητρόπολη του Αγίου Δημητρίου (ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1978 για να κατασκευαστεί ο νέος ναός του). Βορειοανατολικά του τζαμιού αυτού, στο αμέσως επάνω διάζωμα (δίπλα σε δύο κυπαρίσσια), ξεχωρίζει ο μιναρές του τζαμιού του Μεχμέτ Εφέντη. Στη συνέχεια βορειοανατολικότερα του τελευταίου διακρίνεται το τζαμί των Πηγαδιών (Pigadiye Camii), που στην Β΄Τουρκοκρατία πήρε την θέση του το Βεζύρ τζαμί, από το οποίο ονομάστηκε η περιοχή του, ονομασία που εξακολουθεί μέχρι τις ημέρες μας. Τέλος, εκτός των τειχών, στο προαναφερόμενο Borgo, φαίνεται ο μιναρές του μικρού τζαμιού του Ομέρ Εφέντη, στην βόρεια πλευρά της σημερινής πλατείας Παπαχαραλάμπους.

Πολύτιμος οδηγός μου για τα τζαμιά η εργασία του Αργύρη Πετρονώτη: Οθωμανικά αρχιτεκτονήματα Ναυπάκτου(Ναυπακτιακά ΣΤ, σελ.221).

Πηγή κειμένου : http://www.lepantomag.gr/apopseis/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84/

 

Η μη Αρχιτεκτονική

γράφει ο Δημήτρης Γαβριηλίδης , μέλος του Σ.Α.ΝΑ.

  Η ιστορία της Αρχιτεκτονικής, όπως καταγράφεται και διδάσκεται σήμερα, ασχολείται επιλεκτικά με μερικούς συγκεκριμένους πολιτισμούς. Ασχολείται με ένα μικρό τμήμα της Ευρώπης, τμήματα της Αιγύπτου και της Ανατολής, και γενικά με τον κόσμο που ήταν γνωστός κατά τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. Επιπλέον, η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής αντιμετωπίζεται συνήθως στο τέλος της κάθε φάσης της.

  Οι χρονογράφοι, παρακάμπτουν τους πρώτους πενήντα αιώνες, και μας παρουσιάζουν ένα πλήρες θέαμα «επίσημης» αρχιτεκτονικής, μια εισαγωγή στην οικοδομική τέχνη με τρόπο αυθαίρετο και απότομο, σαν να ταυτίζουν τη γέννηση της μουσικής με την έλευση της συμφωνικής ορχήστρας. 

  Παρόλο που η παράλειψη των πρώιμων σταδίων μπορεί να εξηγηθεί, αν και δεν συγχωρείται λόγο έλλειψης αρχιτεκτονικών μνημείων, η διακριτική προσέγγιση του ιστορικού οφείλεται κυρίως στην στενομυαλιά του. Εκτός αυτού, η αρχιτεκτονική ιστορία όπως την ξέρουμε, διακρίνεται από κοινωνική προκατάληψη. Λίγο πολύ, ασχολείται με τους αρχιτέκτονες που απόλαυσαν εξουσία και πλούτο, κτίρια που δημιουργήθηκαν για τους προνομιούχους, τις κατοικίες των αληθινών και ψεύτικων θεών, των πριγκίπων και βασιλέων, μα ποτέ δεν ειπώθηκε μια λέξη για τα σπίτια των “μικρών” ανθρώπων. Μια τέτοια ενασχόληση με την ευγενή αρχιτεκτονική, την αρχιτεκτονική αρχοντιά, αποκλείοντας όλα τα άλλα είδη, θα μπορούσε να γίνει κατανοητή μια γενιά πριν, τότε που τα απομεινάρια και τα ερείπια των αρχαίων κτισμάτων εξυπηρετούσαν τον αρχιτέκτονα ως αποκλειστικά δείγματα υπεροχής και διδασκαλίας. Σήμερα όμως, όπου η αντιγραφή των ιστορικών μορφών είναι σε κάμψη, όπου τα σπίτια ή οι σιδηροδρομικοί σταθμοί δεν θα πρέπει απαραίτητα να μοιάζουν με προσευχές από πέτρα, δεν χρειάζεται να εμπνέουν εμπιστοσύνη ή να δείχνουν μεγαλοπρέπεια και δύναμη, ο αυτό-επιβελημένος περιορισμός δείχνει παράλογος.

  Η ανώνυμη Αρχιτεκτονική, σπάει τις στενές αντιλήψεις μας για την τέχνη του κτιρίου, εισάγοντας μας στον άγνωστο κόσμο της μη επώνυμης και ανεπίσημης αρχιτεκτονικής. Της ανώνυμης, αυθόρμητης, αυτόχθονης, αγροτικής, ή όπως ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να είναι. Δυστυχώς, η άποψη μας για την συνολική εικόνα της ανώνυμης αρχιτεκτονικής διαστρεβλώνεται από την έλλειψη εγγράφων και στοιχείων. Ενώ είμαστε αρκετά καλά ενημερωμένοι σχετικά με τους καλλιτεχνικούς στόχους και την τεχνική επάρκεια των ζωγράφων που έζησαν 30 χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή μας, οι αρχαιολόγοι θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, όταν σκοντάφτουν πάνω στα απομεινάρια μιας πόλης που ανάγεται στην τρίτη χιλιετία π.χ.. 

  Η Αγία Γραφή αναφέρεται συχνά σε θέματα αρχιτεκτονικής. Ο γιος του Αδάμ Κάιν έχτισε μια πόλη με το όνομα του γιου του Ενώχ. Μια μοναδική οικογενειακή πόλη, ένα εξαιρετικό εγχείρημα που ποτέ δεν επαναλήφθηκε κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Ακόμα ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα βρούμε στην ιστορία με την Κιβωτό, ιδίως λόγο του γεγονότος ότι ανατέθηκε από τον ίδιο τον Θεό να κατασκευαστεί σύμφωνα με τις προδιαγραφές του. Το ερώτημα αν η Κιβωτός θα πρέπει να ονομάζεται κτίριο ή σκάφος είναι περιττό. Η κιβωτός δεν είχε καρίνα, η καρίνα είναι μια εφεύρεση μεταγενέστερων χρόνων, και μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι τα πλοία δεν ήταν γνωστά μέχρι τότε, καθώς η ύπαρξή τους θα ματαίωνε την πρόθεση του Κατακλυσμού. 

  Στην προσπάθειά μας για την ανακάλυψη της προέλευσης της αρχιτεκτονικής θα πρέπει να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε κάποια γεγονότα. Πριν ο άνθρωπος λυγίσει μερικά κλαδιά σε μορφή στέγης, πολλά ζώα είχαν ήδη αποδειχθεί τρανοί οικοδόμοι. Οι κάστορες δεν πήραν την ιδέα της οικοδόμησης φραγμάτων βλέποντας τα ανθρώπινα φράγματα. Ο ανθρωπόμορφοι πίθηκοι κατασκεύαζαν πλατφόρμες ψηλά στα δέντρα για να κοιμούνται. Αυτό θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι οφειλόταν στο ένστικτο, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν είναι το αποτέλεσμα της ύπαρξης κάποιας λογικής. Οι Άγριοι πίθηκοι δεν συμμερίζονται την επιθυμία του ανθρώπου να αναζητήσουν καταφύγιο σε μια φυσική σπηλιά, ή κάτω από ένα βράχο, οι μπαμπουίνοι όμως σκεπάζουν το κεφάλι τους κατά τη διάρκεια της βροχής από ένα κάλυμμα από φύλλα. Σε αυτές τις συνήθειες, είναι πολύ πιθανό να δούμε τα πρώτα βήματα της απλούστερης μορφής αγενής αρχιτεκτονικής.

Ωστόσο, ακόμη και πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου και των ζώων στη γη, υπήρχε κάποιο είδος αρχιτεκτονικής. Οι αρχέγονες δυνάμεις της δημιουργίας του κόσμου, δημιούργησαν με τη βοήθεια του νερού και του ανέμου κομψές δομές. Οι φυσικές σπηλιές, και τα εξωπραγματικά τοπία έχουν μια γοητεία.  Τα σπήλαια, ήταν από τα πρώτα καταφύγια του ανθρώπου και μπορεί να αποδειχθούν και τα τελευταία του. 

                                               Lower Antelope Canyon

Εν πάση περιπτώσει, δεν πρόκειται να αναλύσω το πεδίο εφαρμογής της ανώνυμης αρχιτεκτονικής, ούτε να καταρτίσω κάποια πρόχειρη τυπολογία, με το παρόν άρθρο. Άπλα θέλω να βοηθήσω να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από τα στενά πλαίσια της επίσημης και εμπορικής αρχιτεκτονικής.

  Αν και οι τέχνες των μη-δυτικών πολιτισμών έχουν εκτιμηθεί εδώ και χρόνια στο δυτικό κόσμο, η αρχιτεκτονική τους έχει βαπτιστεί "πρωτόγονη" , εξωτική, ή τριτοκοσμική και εξακολουθεί να υποβιβάζει την γεωγραφική και ανθρωπολογική προέλευση. Πράγματι, εκτός από μερικές περιφερειακές μελέτες και διάσπαρτες σημειώσεις, δεν υπάρχει βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, με την ανάπτυξη της ταξιδιωτικής βιομηχανίας, οι “πόλεις καρτ ποστάλ", η "λαϊκή" αρχιτεκτονική και οι "παραμυθένιες χώρες" φανέρωσαν την μεγάλη τους έλξη. Παρόλα αυτά, η στάση μας παραμένει συγκαταβατική.

  Είναι πολλά αυτά που πρέπει να μάθουμε για την εποχή της αρχιτεκτονικής πριν γίνει τέχνη και επιστήμη. Οι αδασκάλευτοι οικοδόμοι, πρωταγωνιστές της παράστασης, επέδειξαν αξιοθαύμαστο ταλέντο στην τοποθέτηση των κτιρίων στο φυσικό περιβάλλον. Αντί να προσπαθούν να «κατακτήσουν» τη φύση, όπως εμείς σήμερα, αυτοί χαιρετίζουν τις ιδιοτροπίες του κλίματος και την πρόκληση της τοπογραφίας.

  Μια τυχόν ατέλεια του εδάφους, σήμερα εύκολα διαγράφεται με την χρήση ενός εκσκαφέα. Στο παρελθόν, δεν δίσταζαν οι τεχνίτες να αναζητήσουν τις πιο πολύπλοκες διαμορφώσεις στο τοπίο. Οι πιο τολμηροί από αυτούς επέλεγαν πραγματικές αετοφωλιές – εργοταξία. Το Μάτσου Πίτσου, το Μόντε Αλμπάν, τους απόκρημνους προμαχώνες των μοναχών στο Άγιο Όρος, και άλλα πολλά μέρη.

                                                            Άγιο Όρος Σιμωνοπετρα

Η τάση για οικοδόμηση σε δυσπρόσιτες περιοχές εντοπίζεται στην επιθυμία για ασφάλεια, και ίσως ακόμα περισσότερο στην ανάγκη καθορισμού των συνόρων. Στο παλιό κόσμο, πολλές πόλεις περικλείονταν από τάφρους, λιμνοθάλασσες, ή τοίχους που έχουν χάσει από καιρό την αμυντική αξία τους. Παρά το γεγονός ότι οι τοίχοι δεν παρουσιάζουν εμπόδια για τους εισβολείς, τους βοηθούν να ματαιώσουν ανεπιθύμητες επεκτάσεις. Η λέξη αστικότητα στα λατινικά σημαίνει περιτοιχισμένη πόλη. Ως εκ τούτου. μια πόλη που φιλοδοξεί να είναι ένα έργο τέχνης πρέπει να είναι πεπερασμένη σαν ζωγραφιά, ένα βιβλίο, ή ένα μουσικό κομμάτι.

  Αντίθετα σήμερα εξαντλούμε τον εαυτό μας στον αρχιτεκτονικό πολλαπλασιασμό. Οι πόλεις μας, με τον αέρα της ματαιότητας, αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Ένα αρχιτεκτονικό χάος, μια ασχήμια, που προκαθορίζει τη μοίρα μας. Μέρος των προβλημάτων των αποτελεσμάτων αυτών τα αποδίδουμε σε αρχιτέκτονες, ή γενικότερα σε όλους τους ειδικούς. Άλλωστε, η τέχνη της ζωής ούτε διδάσκεται ούτε ενθαρρύνεται. 

  Σε ένα βαθμό, η κατάσταση αυτή προέκυψε από την αμέλεια του ιστορικού. Έδινε έμφαση πάντα στα έργα μεγάλων αρχιτεκτόνων και έχει επισκιάσει τα ταλέντα και τα επιτεύγματα των ανώνυμων οικοδόμων που μερικές φορές αγγίζουν τα όρια του ουτοπικού, και η αισθητική προσεγγίζει το μεγαλείο. Η ομορφιά αυτής της αρχιτεκτονικής έχει από καιρό απορριφθεί ως τυχαία, αλλά σήμερα θα πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε το καλαίσθητο αποτέλεσμα ως το χειρισμό των πρακτικών προβλημάτων. Τα σχήματα των σπιτιών, για παράδειγμα μεταδίδονται μέσω εκατοντάδων γενεών, και φαίνονται παντοτινά.

                                                               Μπολόνια

Πάνω απ 'όλα όμως, είναι η ανθρωπιά αυτής της αρχιτεκτονικής που θα πρέπει να φέρει στο προσκήνιο την επίδραση της σε εμάς. Για παράδειγμα, οι πεζόδρομοι με τις τέντες που είναι μια χαρακτηριστική δομή χωρών της Ανατολής και χωρών με κληρονομιά από την Ανατολή όπως η Ισπανία. Πιο εξευγενισμένα καλύμματα στο δρόμο, μια απτή έκφραση της πολιτικής αλληλεγγύης ή όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς της φιλανθρωπίας, είναι οι στοές. Άγνωστες και παραγνωρισμένες σε πολλά γεωγραφικά μήκη και πλάτη του κόσμου, η λειτουργία αυτού του μεμονωμένου χαρακτηριστικού πηγαίνει πολύ πιο πέρα από την παροχή καταφύγιου από τα στοιχεία της φύσης ή την προστασία των πεζών από τους κινδύνους της κυκλοφορίας. Εκτός από τη μορφή δρόμου, συχνά παίρνουν και τη θέση των αρχαίων φόρουμ. Σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, και την Ασία, οι στοές είναι σε κοινή θέα επειδή έχουν επίσης ενσωματωθεί στην "επίσημη" αρχιτεκτονική. Οι δρόμοι της Μπολόνια, για παράδειγμα, συνοδεύονται από σχεδόν είκοσι μίλια στοές.

Ένας άλλος ξένος τύπος κοινόχρηστου χώρου είναι η αποθήκη τροφίμων. Σε κοινωνίες όπου τα τρόφιμα είναι θείο δώρο και όχι βιομηχανικό προϊόν η αρχιτεκτονική των σιταποθηκών είναι μια ειδική κατηγορία. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα όπως και η αρχιτεκτονική εκκλησιαστικών κτηρίων. Αν και έχουν μικρό μέγεθος οι αποθήκες αυτές, είναι κατασκευασμένες με μνημειακότητα, είτε βρίσκονται στην Ιβηρική χερσόνησο, είτε στο Σουδάν, ή στην Ιαπωνία. Εν όψει της μεγάλης τεχνοτροπικής καθαρότητας τους και το πολύτιμο περιεχόμενο τους, τα καλούμε σχεδόν ιερά.

                                                                  Ινδία 

Εκτός από την υψηλή παραδοσιακή εκλεπτυσμένη και ήσσονος σημασίας αρχιτεκτονική της Κεντρικής Ευρώπης, της Μεσογείου, της Νότιας και της Ανατολικής Ασίας, και την πρωτόγονη αρχιτεκτονική, υπάρχουν και κατηγορίες όπως η αρχιτεκτονική με αφαίρεση, ή η γλυπτό-αρχιτεκτονική, γεγονός που επιβεβαιώνεται από κατοικίες τρωγλοδυτών και επιδαπέδια κτίρια που έχουν κοπεί από ζωντανό βράχο. Η υποτυπώδη αρχιτεκτονική αντιπροσωπεύεται από τις ριπές του ανέμου, που μερικές φορές τα επιτεύγματά του έχουν γιγαντιαίες διαστάσεις. Στην Ιαπωνία η φυσική διαμόρφωση του τοπίου μπορεί να προστατεύσει, ένα σπίτι, ένα χωριουδάκι, ή ένα ολόκληρο χωριό. Ακόμα φαίνεται στην αρχιτεκτονική των νομάδων, με τα φορητά σπίτια, τα σπίτια πάνω σε τροχούς, σε έλκηθρα, και τα πλωτά σπίτια.

  Η πρωτο-βιομηχανική αρχιτεκτονική συμπεριλαμβάνει τους νερόμυλους, τους ανεμόμυλους, τους περιστερώνες, και τα ζωτικής σημασίας εργοστάσια λιπασμάτων. Παρατηρώντας τα μπορούμε να μελετήσουμε τους μηχανισμούς και την χωροθέτηση τους και όχι την αισθητική αυτής της αρχιτεκτονικής αν δεν μας ταιριάζει. Πολλές τολμηρές πρωτόγονες λύσεις υιοθετήθηκαν από την τεχνολογία μας. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη μελέτη για την τυποποίηση των στοιχείων του κτηρίου, τις ευέλικτες και κινητές κατασκευές, και ειδικότερα, για το δάπεδο-θέρμανση, κλιματισμός, τον έλεγχο του φωτισμού, ακόμη και για τους ανελκυστήρες, στοιχεία που βρίσκονται σε πληθώρα στην λαϊκή αρχιτεκτονική-προκατασκευή. Μπορούμε επίσης να συγκρίνουμε τις ανέσεις των σπιτιών μας με την άνεση της αφρικανικής οικιακής αρχιτεκτονικής που παρέχει σε ένα αξιοσέβαστο άνθρωπο με έξι μονοκατοικίες για τις έξι συζύγους του. Ή μπορεί να δούμε ότι πολύ πριν από τους σύγχρονους αρχιτέκτονες που οραματίσθηκαν τις υπόγειες πόλεις, τέτοιες πόλεις υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, σε περισσότερες από μία ήπειρο.

  Η προσδοκία ότι κάθε νέα ανακάλυψη ή ότι η βελτίωση των υφιστάμενων μέσων οδηγεί σε μεγαλύτερη αξία ή σε μεγαλύτερη ευτυχία είναι μια εξαιρετικά αφελής σκέψη .... Είναι δεν το λιγότερο παράδοξο να πούμε ότι ένας πολιτισμός μπορεί να καταρρεύσει στην πραγματική και απτή πρόοδο.

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 2014. 1η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ συνΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΟΜΗΣΗΣ & ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.

https://m.youtube.com/watch?list=PL5nLFuv7u8YNjaDzMw6uJpwhEpnxVvAun&v=uKQqqWjJOwc

Η Ελλάδα κερδίζει τρία βραβεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολιτιστική κληρονομιά/ Βραβεία Europa Nostra. Βραβείο EUROPA NOSTRA, το σημαντικότερο Πανευρωπαϊκό Bραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Βρυξέλλες / Χάγη, 14 Απριλίου 2015 - Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Europa Nostra ανακοίνωσαν σήμερα τους νικητές για το 2015 των βραβείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Πολιτιστική Κληρονομιά / Βραβεία Εuropa Nostra, τα οποία θεωρούνται τα μεγαλύτερου κύρους βραβεία στην Ευρώπη στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι 28 νικητές επελέγησαν ανάμεσα σε 263 αιτήσεις, που υποβλήθηκαν από οργανισμούς και ιδιώτες από 29 χώρες, και τιμώνται για τα εξαιρετικά τους επιτεύγματα σε τέσσερις κατηγορίες: 1) αποκατάσταση, 2) έρευνα και ψηφιοποίηση, 3) μακροχρόνια προσφορά στην πολιτιστική κληρονομιά, και 4) εκπαίδευση, κατάρτιση και ευαισθητοποίηση.

 

Η εκδήλωση για την απονομή των ευρωπαϊκών βραβείων πολιτιστικής κληρονομιάς θα πραγματοποιηθεί στις 11 Ιουνίου στο Δημαρχείο του Όσλο και θα συνδιοργανωθεί από  τον Fabian Stang, Δήμαρχο του Όσλο, τον Tibor Navracsics, Ευρωπαίο Επίτροπο για την Εκπαίδευση, τον Πολιτισμό, την Νεολαία και τον Αθλητισμό, και τον Plácido Domingo, τον διάσημο τραγουδιστή της όπερας και Πρόεδρο της Eurοpa Nostra. Στην εκδήλωση, επτά από τους νικητές θα τιμηθούν με το Μεγάλο Βραβείο (Grand Prix), λαμβάνοντας €10.000 έκαστος, και ένας θα λάβει το Βραβείο Κοινού, το οποίο θα επιλεγεί μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας από την Europa Nostra. 

 

«Η πολιτιστική κληρονομιά είναι ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της Ευρώπης. Αποφέρει αναρίθμητα πολιτιστικά, οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη σε όλους μας. Θα ήθελα να συγχαρώ τους νικητές για το 2015 των βραβείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Πολιτιστική Κληρονομιά / Βραβεία Εuropa Nostra, οι οποίοι αποτελούν άριστο παράδειγμα όσων μπορούν να κάνουν για την πολιτιστική κληρονομιά αφοσιωμένοι και ικανοί Ευρωπαίοι – κι επίσης για την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, συμβάλλοντας στο αίσθημα του ανήκειν. Όλοι θα πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί για να συνδράμουμε κοινότητες και πολίτες να ιδιοποιηθούν την πολιτιστική μας κληρονομιά, να την καταστήσουν μέρος της καθημερινότητάς μας και να την διατηρήσουν για τις επόμενες γενιές», είπε ο Επίτροπος Navracsics. 

 

«Οι φετινοί νικητές αποτελούν ισχυρά παραδείγματα δημιουργικότητας και καινοτομίας στο χώρο εργασίας, για την πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης. Δείχνουν, επίσης, ότι η πολιτιστική κληρονομιά είναι σημαντική για την Ευρώπη και τους πολίτες της. Πιστεύουμε ότι, υπό την ηγεσία του Προέδρου Juncker και του Επιτρόπου Navracsics, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην πολιτιστική κληρονομιά θα αναπτυχθεί περαιτέρω και θα εφαρμοστεί», πρόσθεσε ο Plácido Domingo.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ    Για την Europa Nostra Elena Bianchi +31 70 302 40 58   Joana Pinheiro +31 70 302 40 55 Twitter: @europanostra       Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Lucia Caudet +32 2 29 56182 Mirna Bratoz +32 2 29 87278		ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ   Σχετικά με κάθε βραβευμένο έργο: Πληροφορίες και σχόλια της κριτικής επιτροπής, φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυσηκαι βίντεο   Ιστοσελίδα Δημιουργική Ευρώπη Twitter: @europe_creative Ιστοσελίδα Ευρωπαίου Επίτροπου Navracsics

 

 

 

Οι νικητές των βραβείων το 2015 

(κατ’ αλφαβητική σειρά ανά χώρα)

 

 

Κατηγορία  Αποκατάσταση

▪ Picturesque Garden of the Museum van Buuren in Brussels, BELGIUM

▪ Armenian Church and Monastery in Nicosia, CYPRUS

▪ Boulingrin Central Market Hall in Reims, FRANCE

▪ Antouaniko Mansion in Chios, GREECE

▪ Liszt Academy of Music in Budapest, HUNGARY

▪ Nuragic Sculptures of Monte Prama in Sardinia, ITALY

▪ Paleochristian Mosaics of the Basilica Complex in Aquileia, ITALY

▪ The Halls Amsterdam: Centre for Media, Fashion, Culture and Crafts, THE NETHERLANDS

▪ Manor House in Eidsvoll, NORWAY

▪ Cathedral in Tarazona, SPAIN

▪ Salt Valley of Añana, Basque Country, SPAIN

▪ Armenian Church of St. Giragos in Diyarbakir, TURKEY

▪ Middleport Pottery in Stoke-on-Trent, UNITED KINGDOM

▪ Stonehenge: Surrounding Landscape and Visitor Centre in Wiltshire, UNITED KINGDOM

 

 

Κατηγορία Έρευνα και Ψηφιοποίηση

Έργα Έρευνας:

▪ Restoration of Lasithi Plateau’s Windmills with Perforated Sails, Crete, GREECE

▪ Learning from las Cuencas: the Cultural Landscape of the Asturian Coalfields, SPAIN

Έργα Ψηφιοποίησης:

▪ HERMES: Hermoupolis Digital Heritage Management, Syros, GREECE

▪ Wonders of Venice: Virtual Online Treasures in St. Mark’s Area, ITALY

 

 

Κατηγορία Μακροχρόνια Προσφορά στην Πολιτιστική Κληρονομιά 

▪ The Rundling Association, Jameln, GERMANY

▪ Huis Doorn Association of Friends, Doorn, THE NETHERLANDS

▪ Churches Conservation Trust, London, UNITED KINGDOM

 

 

Κατηγορία Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Ευαισθητοποίηση

Έργα Εκπαίδευσης:  

▪ Heritage Skills Initiative, Newcastle upon Tyne, UNITED KINGDOM

▪ Young Archaeologists’ Club, York, UNITED KINGDOM

Έργα Κατάρτισης:  

▪ Programme for Owners of Rural Buildings in Estonia, Tallinn, ESTONIA

▪ The Outbuilding Project, Roros, NORWAY

Έργα Ευαισθητοποίησης:

▪ The Garden City of Stains, FRANCE

▪ Saving Past Testimonies for Building a Future, Chisinau, MOLDOVA

▪ The Fota Walled Garden, Cork, IRELAND

Ιστορικό

 

Το Βραβείο πολιτιστικής κληρονομιάς της ΕΕ / Βραβεία Europa Nostra ξεκίνησε το 2002 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την Europa Nostra. Το βραβείο τιμά και προωθεί τις καλύτερες πρακτικές που σχετίζονται με την διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, τη διαχείριση, την έρευνα, την εκπαίδευση και την επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο, φέρνει την πολιτιστική κληρονομιά πιο κοντά στους ευρωπαίους πολίτες και συμβάλλει στην ισχυρότερη δημόσια αναγνώριση της πολιτιστικής κληρονομιάς ως στρατηγικού πόρου για την κοινωνία και οικονομία της Ευρώπης. Ένα σύνολο από 415 επιτεύγματα εξαιρετικής πολιτιστικής κληρονομιάς έχουν αναγνωριστεί τα τελευταία 13 χρόνια.

 

Κάθε χρόνο, οργανισμοί και ιδιώτες από όλη την Ευρώπη υποβάλουν τις αιτήσεις τους για τα βραβεία. Ειδικές κριτικές επιτροπές που αποτελούνται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες αξιολογούν τις υποψηφιότητες και επιλέγουν έως και 30 νικητές, σε τέσσερις κατηγορίες: 1) αποκατάσταση, 2) έρευνα και ψηφιοποίηση, 3) μακροχρόνια προσφορά στην πολιτιστική κληρονομιά, και 4) εκπαίδευση, κατάρτιση και ευαισθητοποίηση. Όλοι οι νικητές λαμβάνουν μια πλάκα ή τρόπαιο. Οι επτά Grand Prix νικητές λαμβάνουν επίσης € 10.000 εκάστος.

Τα βραβεία απονέμονται στους νικητές σε μια μεγάλη δημόσια τελετή, που φιλοξενείται κάθε χρόνο σε μια διαφορετική ευρωπαϊκή πόλη. Η τελετή απονομής βραβείων για το 2015 πρόκειται να λάβει χώρα στο Όσλο και αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Κληρονομιάς της Europa Nostra που θα πραγματοποιηθεί στη νορβηγική πρωτεύουσα (10-14 Ιουνίου). Το συνέδριο υποστηρίζεται από το πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Διεύθυνση Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Συμβουλίου Τεχνών της Νορβηγίας - Riksantikvaren, καθώς και την πόλη του Όσλο, μεταξύ πολλών άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων από τη Νορβηγία.

Το βραβείο είχε την υποστήριξη του προγράμματος Culture της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2007-2013) και υποστηρίζεται τώρα από το νέο πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη (2014-2020).

 

Η Europa Nostra είναι η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ΜΚΟ πολιτιστικής κληρονομιάς. Καλύπτοντας 40 χώρεςστην Ευρώπη, η οργάνωση είναι η φωνή της κοινωνίας των πολιτών, αφοσιωμένη στη διαφύλαξη και προαγωγή της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς. Η Europa Nostra κάνει εκστρατείες για να σώσειαπειλούμενα μνημεία, τοποθεσίες και τοπία της Ευρώπης, κυρίως μέσα από το πρόγραμμα «Τα 7 πιο απειλούμενα», το οποίο διαχειρίζεται σε συνεργασία με το Ινστιρούτο της Ευρωπαϊκής ΤράπεζαςΕπενδύσεων. Γιορτάζει την αριστεία μέσω του βραβείου πολιτιστικής κληρονομιάς της ΕΕ / Βραβεία Europa Nostra. Επιδιώκει επίσης να συμβάλει στις ευρωπαϊκές στρατηγικές και πολιτικές που σχετίζονται με την πολιτιστική κληρονομιά. Η Europa Nostra ιδρύθηκε το 1963 και αναγνωρίζεται σήμερα ως το πιο αντιπροσωπευτικό και ισχυρό δίκτυο πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ευρώπη. Το 2014, η οργάνωση έλαβεεπιχορήγηση από το πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να στηρίξει τη δραστηριότητα του δικτύου της για την «Ενσωμάτωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» στην Ευρώπη.

Περισσότερα :http://syrosinstitute.eu/βραβείο-europa-nostra-στην-ερμούπολη/