Η θέση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Ναυπακτίας για την πρόσφατη επενδυτική πρόταση αξιοποίησης του "ΞΕΝΙΑ" Ναυπάκτου

Ξενία

Ο σύλλογος Αρχιτεκτόνων Ναυπακτίας σχετικά με την επενδυτική πρόταση της εταιρείας «Τοπιοκατασκευαστική Α.Ε-Γαραντζιώτης Ιωάννης &ΣΙΑ ΟΕ-Φίλιος Δημ. Ανώνυμη Ξενοδοχειακή & Τουριστική Εταιρεία Τουριστικές Επιχειρήσεις Φίλιος ΕΠΕ» για το Ξενία, έχει να παρατηρήσει τα εξής:

Με το υπ΄αριθμόν 3676/11-07-1973 συμβόλαιο Δωρεάς ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, παραχώρησε στο Δήμο Ναυπάκτου την ιδιοκτησία του, γνωστή ως «Περιβόλι Π. Νόβα», για την κατασκευή σειράς εγκαταστάσεων, από τον ΕΟΤ, που θα συνέβαλαν στην τουριστική ανάπτυξη του Δήμου.

Ένας από τους όρους του δωρητηρίου συμβολαίου, όπου γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην επιγραφή «Κήπος Π. Νόβα 1829» της παλιάς καγκελόπορτας την διατήρηση της οποίας και επιθυμούσε ο δωρητής, ήταν να καταβληθεί προσπάθεια από τον ΕΟΤ ώστε να διαφυλαχθεί ο χαρακτήρας και το χρώμα του περιβολιού.

Εξάλλου το ζήτημα της σχέσης κτηρίου- φύσης και μάλιστα μέσα στον αστικό ιστό ήταν από τις βασικές αρχές που είχαν θέσει οι εμπνευστές των Ξενία και φαίνεται να υποστηρίζεται άψογα στην περίπτωση του Ξενία Ναυπάκτου.

Πράγματι ο βασικός σχεδιασμός του Ξενία Ναυπάκτου που έγινε από τον αρχιτέκτονα Παναγή Μανουηλίδη έλαβε υπ΄όψιν ένα πλούσια δενδροφυτευμένο περιβόλι που έπρεπε να διατηρηθεί το δυνατόν περισσότερο.

Έτσι το αποτέλεσμα ήταν μια λιτή κατασκευή οργανωμένη σε τρεις λειτουργικές ενότητες κάθε μια από τις οποίες έχει τον δικό της διακριτό όγκο και την δική της σχέση με τον υπαίθριο χώρο που τις περιβάλλει.

Σχέση που διαταράσσεται  από την επενδυτική πρόταση. Το μέγεθός των προσθηκών ανατρέπει την σχέση δομημένου-ανοικτού χώρου εις βάρος του δεύτερου και καταργεί, στην ουσία, μία από τις ελάχιστες πλέον αδόμητες παρενθέσεις σε έναν πυκνοδομημένο αστικό ιστό, καταστρατηγώντας  την επιθυμία του δωρητή και τις βασικές αρχές του σχεδιασμού του.

Επιπρόσθετα,  η προσπάθεια ομοιομορφισμού, που επιχειρεί η μελέτη στο όνομα της δημιουργίας ενός ενιαίου μορφολογικά συνόλου, αλλοιώνει και τον  αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του υπάρχοντος κτηρίου. Για το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο ΣΑΔΑΣ όσο και το ΕΜΠ έχουν προτείνει την κήρυξή του ως νεότερου διατηρητέου μνημείου.

Επομένως η επανένταξη του Ξενία στη πόλη  θα πρέπει να γίνει με όρους που δεν προσβάλλουν τις αρχές του και η βιωσιμότητά του δεν θα πρέπει να προσδιορίζεται από την αύξηση του μεγέθους του αλλά από την σωστή ανάπλασή και τον εκσυγχρονισμό του. Έστω και με άλλες (συμβατές με το κτήριο) χρήσεις την διερεύνηση των οποίων προτείνουμε.